تحلیل روانکاوانه شخصیت و موسیقی Lil Peep از دیدگاه فرویدی

Lil Peep، خواننده‌ای که به دلیل ترکیب سبک‌های ایمو، رپ و راک شهرت دارد، همواره سوژه‌ای جذاب برای تحلیل‌های روانشناختی بوده است. این مطلب نگاهی عمیق به موسیقی و شخصیت Lil Peep از منظر روانکاوی فرویدی (ساختار روان شامل نهاد، من و فرامن) خواهد داشت.

ساختار روان از دیدگاه فروید و آثار Lil Peep

۱. نهاد (id):
نهاد در نظریه فروید شامل تمایلات ناخودآگاه و لذت‌جویانه است که در آثار Lil Peep آشکارا دیده می‌شود. آهنگ‌های او پر از اشارات مستقیم به مصرف مواد مخدر، روابط جنسی و رفتارهای تکانشی و خودویرانگرانه است. به عنوان نمونه در قطعه‌ی Cobain با اشاره به مصرف کوکائین («Sniffin’ cocaine ’cause I didn’t have no Actavis») تمایل او به لذت فوری، بدون توجه به پیامدها را نشان می‌دهد.

۲. من (ego):
من یا ایگو در شخصیت Lil Peep نقش میانجی را ایفا می‌کند؛ میان خواسته‌های غریزی و واقعیت‌های زندگی. در بعضی قطعات، او به آگاهی از رفتارهای تکانشی خود اشاره دارد. برای مثال در قطعه‌ی Interlude می‌گوید: «Two racks on my new shoes / Why the fuck I do that?»، که نشان از درگیری ذهنی و تلاش برای فهم چرایی رفتارهای خود دارد.

۳. فرامن (superego):
فرامن نمایانگر اخلاقیات و ارزش‌های اجتماعی است که در آثار Lil Peep به شکل تضادهای اخلاقی و احساس گناه ظاهر می‌شود. او بارها در آثارش به ترس از آسیب زدن به دیگران اشاره دارد. در قطعه‌ی U Said می‌گوید: «Please don’t love me // Don’t get close // I can’t show you this side of me» که نشان از تضاد بین تمایلات درونی و ترس از عواقب اخلاقی و احساسی این تمایلات دارد.

مضامین ناخودآگاه در آثار Lil Peep

• افسردگی و اضطراب:
  Lil Peep بارها به افسردگی و اضطراب اشاره می‌کند. او در مصاحبه‌ای در سال ۲۰۱۷ گفته است: «من از افسردگی رنج می‌برم و گاهی صبح‌ها که بیدار می‌شوم، آرزو می‌کنم کاش بیدار نمی‌شدم.» این احساس در اغلب اشعار او منعکس شده است.

• تمایلات خودویرانگرانه:
  اشعار Lil Peep مملو از تمایلات خودویرانگرانه است؛ او در قطعه‌ی The Song They Played می‌گوید: «I don’t wanna die alone right now, but I admit I do sometimes»، که تقابل عمیق بین میل به زندگی و تمایل به خودویرانگری را به تصویر می‌کشد.

جمع‌بندی

تحلیل شخصیت و موسیقی Lil Peep از دیدگاه فروید، بازتاب واضحی از کشمکش‌های درونی او بین تمایلات غریزی، واقعیت و اخلاقیات را نمایان می‌کند. او هنرمندی است که با زبانی صادقانه، عمق روان و ناخودآگاه خویش را در معرض دید شنوندگانش قرار داده است. این تحلیل به درک عمیق‌تر مضامین روانشناختی در موسیقی او کمک خواهد کرد.